Een persoonlijk bankhoes-moment

Een persoonlijk bankhoes-moment
Gemiddelde leestijd: 2 minuten

Een persoonlijk bankhoes-momentVorige week was ik op bezoek bij mijn neef. Hij studeert in Utrecht, en is bijna klaar met z’n studie rechten, waarbij hij zich gespecialiseerd heeft in bedrijfsrecht, fusies en zo, dat soort werk. Het is een prima knul, met de ambitie om een succesvol bedrijfsjurist te worden, bij voorkeur ergens met een groot kantoor in zo’n enorm gebouw aan de zuid-as van Amsterdam. Tja, jongensdromen hè?

Het was leuk om ‘m weer eens te zien, het afgelopen jaar is dat er logischerwijs niet van gekomen. Wij hielden ons hier thuis zo goed mogelijk aan de regels, en hij bleef vooral in z’n studentenhuis in Utrecht. Een studentenhuis dat ik dus nog nooit had gezien, want tot een jaar geleden reisde hij dagelijks heen en weer vanaf z’n ouderlijk huis. Maar toen vond hij dus een kamer in zo’n typisch studentenhuis. En ik ging nu een keertje kijken.

Nou dat heb ik geweten hoor. Wat een puinzooi. Je kijkt je ogen echt uit in zo’n woning, waar dus vier van die net-twintigers samenwonen. Het was niet eens zijn kamer, een klein hokje waar net een bed en een stoel in past. Nee, het was de gezamenlijke ruimte. Door die kleine kamers speelt het dagelijks leven zich vooral daar af. Er wordt gegeten, er worden games gespeeld, er wordt Netflix gekeken, echt van alles. Maar één ding gebeurt er niet. Er wordt niet opgeruimd.

De bank die er stond, had Kennedy als president nog meegemaakt volgens mij, er zaten gaten in waar de kat in kon wonen (ja, er is ook een kat), en er waren stapels met van alles. Pizzadozen, studieboeken, kleren, weer ik veel wat. En als je wilde weten wat er de laatste tijd gegeten was, hoefde je ook alleen maar even de meest recente vlekken te bestuderen.

En dus was ik echt dolblij dat ik net daarvoor een nieuwe bankhoes had besteld. Serieus blij. Ik heb alles van de bank gekieperd, en de bankhoes er overheen gedaan. En dus kon ik mijn bezoek aan mijn neef doorbrengen op een schone bank, zo schoon hadden zij ‘m nog nooit gezien. Het was mijn cadeautje aan de studenten.

Om het helemaal compleet te maken, deed ik er nog 2 extra bij. Drie bankhoes-momentjes dus! Misschien een idee als er iemand bij u in de familie gaat studeren?

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *