Van de week belde mijn broer op, met een verhaal over zijn bank. En dat verhaal wil ik u niet onthouden, want ik vond het eigenlijk wel grappig. En hij zeker!
Genua
Nou woont mijn broer in Italië, in Genua om precies te zijn. En hij maakt me regelmatig jaloers met mooie foto’s, en dan met name met plaatjes die laten zien dat ‘ie in het voorjaar al met z’n gezin uit eten is, aan het strand, met een lekker pizzaatje op z’n bord.
Huizenruil
Maar goed, het verhaal van mijn broer dus. Genua is een gewilde plek voor toeristen. Daarom doet hij al een tijdje aan ‘huizenruil’. Met Nederlanders, zodat die kunnen genieten van een leuk appartement in de stad, met een schitterend dakterras, terwijl hij familie en vrienden in Nederland kan bezoeken vanuit een ‘geruild’’ huis. Maar af en toe ruilt hij ook met andere Italianen.
Zomer
Deze zomer was dat dus het geval. Zijn Italiaanse vrouw wilde familie bezoeken in het uiterste zuiden van Italië, in Lecce, en dat is een reis van 1056 kilometer vanaf Genua. En dus vonden ze het een goed idee om met mensen uit Lecce te ruilen voor een aantal weken. Zo gezegd, zo gedaan, en dus hebben ze een prima tijd gehad in het zuiden. Op een paar dagen na.
Paniek
Want vlak voordat ze terug zouden gaan, kregen ze een paniekerig telefoontje van de Italiaanse ‘huurders’ van hun eigen huis. De jongste zoon had eerst heel veel chocola zitten eten op de bank, en vervolgens was die chocola er ook weer uitgekomen. Resultaat; een vies interieur volgens de huurders. Om alles goed te kunnen regelen, bleef de familie uit Lecce nog even in Genua, zodat de twee families elkaar konden ontmoeten en wat zaken regelen.
Huh?
Toen mijn broer en schoonzus thuis kwamen en hoorden dat het alleen om de bank ging, moesten ze lachen. En toen ze naar de bank liepen en met een simpele beweging de bovenkant eraf haalden, vielen de huurders van hun stoel. Ze wisten niet wat een bankhoes was. Ze hadden zich zo geschaamd, dat ze de mooie bank, met een afdruk van een schilderij van Vermeer, zo verpest hadden. Totdat de bankhoes eraf ging en in de wasmachine verdween.
Ik zei het al, mijn broer moest lachen, en ik eigenlijk ook wel. Waar een bankhoes al niet goed voor is.